toelaten uitd
Ik moet ze nog meer toelaten,
nog meer gaan praten.
Praten over wat ik voel,
Praten over het verleden.
Ik moet ze binnen laten,
binnen in me eigen wereldtje.
Een wereldje vol pijn en verdriet,
die boosheid is een muur.
Een muur die het verdriet tegen houd,
bang om te laten zien me tranen.
een muur is zo veilig,
maar die muur moet ik toch langzaam breken.
Mijn kleine ik moeten laten zien,
maar hoe dan?
Ik wil het echt wel,
maar het is zo verdomd moeilijk.
uitd me verpleegster
Reacties op dit gedicht
| ~MoonShadow~: | Donderdag, juni 21, 2007 18:46 |
| dit is heel erg herkenbaar, mooi geschreven... | |
| anneke van dijk: | Vrijdag, september 08, 2006 19:48 |
| door gewoon jezelf te zijn en niet woedend weg te lopen... goed geschreven! ( me = mijn verpleegster) liefs, namasté, anneke |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 08, 2006 19:32 |
| Het komt wel lieverd........ Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2006 | ||
| Thema's: | ||