als peuter is het met een kusje weg
als kleuter noem je het 'even pech'
als tiener gaat je leven kapot
en als puber is alles even verrot
als jong volwassene hou je je cool
en als volwassene ken je allang het gevoel

pijn, zo'n enorm groot begrip
met zoveel verschillende demensies
iedereen kent het, heeft het wel eens gevoeld
en toch gebeurd het nog steeds
al is het soms onbedoeld..
een liefde die uitraakt, een opa die overlijdt
een val met de fiets of een hond die bijt
alles doet pijn, het een meer dan het ander
maar dat alles maakt je wat je bent:
een unieke nederlander

dus in plaats van mokken en blijven treuren
over het erg het leven kan zijn
moet je elkaar juist proberen op te beuren
want het leven is juist een fontijn
een fontijn van onverwachte momenten
goede en slechte, van beiden een hoop
maar denk eens terug aan al die fragmenten

die vriendelijke groet van de buurvrouw
de glimlach van een kind
witte wolken, aan een hemel helder blauw
alles is de moeite waard
je moet het alleen kunnen zien
maar als het zover is, verdwijnt de pijn
en word je er sterker van bovendien!