Lieve opa

Nu 3 jaar geleden
Op een zaterdag morgen
Vroeg je om mij
Op een zaterdag morgen
Je wou niet meer
Je wou slapen
Je vroeg om mij
Maar ik was er niet
Niet op die plek
Op zaterdag middag
Zag je mij
En zei me naam
Het laatste wat je zei
Was mijn naam
Stephanie zei je
En je ogen gingen dicht
In een subecoma geraak
Om niet meer wakker te worden
Je hart was sterk
Je gedachten te verweg
Je wilde wel
Maar je lichaam werkte niet meer mee
Te veel medicijnen
Te veel van het goede
Op zondagmorgen
Kwam ik de kamer in
Je lag daar zo op dat bed
Zo roerloos
Zo afhankelijk
Je kon niks meer
Je zei niks
Een lichaam was je
Maar je ziel was weg
We wisten dat je niet lang mee had
Maar de zaterdag bleef me bij
Wilde alles er voor doen om je nog een knuffel te geven
Nog één keer je stem te horen
Nog één keer te lachen
Zondag middag was ik er niet
Niet waar ik zo graag wilde zijn
Bij jou
Maar het was eng om in dat huis te zijn
Te eng om jou levenloze lichaam te zien
Je lag daar zo
Ma en pa waste je lichaam
Oma kon het niet meer aan
Na 6 jaar ziekte was ze op
Ze kon het laatste weekend niet meer aan
We waren er op voorbereid
We konden afscheid nemen
Maar voor mijn gevoel was dat
Te weinig
Wil je bij me hebben
Kon alles met je bespreken

Lieve opa
Ik mis je zo erg
Op maandag morgen zweefde je ziel pas weg
Door de deuren naar boven
Naar een plek zonder pijn
De week ging snel
En veel te snel voor ik je lichaam weer zag
Je was niet de man die ik kende
Op donderdag avond
Zag ik je weer
Je lag in de kist
En ik was de laatste die je aanraakte
Je was ijzigkoud
Je was de zeeman
Waar ik van houd
Een jaar later
Strooide we je as uit
Over het gebeid waar je van hielt
De wateren waar je vaak was
De boot die je lief was
Nu 3 jaar later
Kan ik nog het hoofdstuk niet sluiten

Opa ik mis je