verdwaald..
verdwaald
in de slierten
van de mist
die mij dreigend omsluiten
waar ik ook kijk
nergens zie ik iets
het blijft maar komen
de mist wordt steeds donkerder
steeds dikker
worden de wolken
en langzaam
wordt ik opgetild
het zwerverige gevoel
als mijn ziel opstijgt
langzaam wordt het weer lichter
de mist dreift weg
en terwijl ik naar beneden kijk
zie ik het lichaam
met de opengesneden polsen liggen
waaruit ik net opgestegen ben
Over dit gedicht
| Auteur: Fozzie108 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2006 | ||
| Thema's: | ||