ja daar was hij weer
was even naar het twiske
niemand te bekennen
best wel eng
dat wil ik niet ontkennen
dus na een half uur
de weg terug
dus niet van lange duur
ineens vanuit mijn vizier
zie ik daar mijn lievelings dier
jazeker had hem zo gemist
met twee jongen
ik had me niet vergist
japie mijn zwaan
kwam daar met zijn jongen aan
voelde me zo een
en was helemaal alleen
verwant aan deze zwaan
moest ik ergens huilen
want had hem gemist
nu zeker zoals mijn leven loopt
maar ik had me niet vergist
herkenning
japie mijn zwanen solist
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: anjaatjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2006 | ||
| Thema's: | ||