Ik heb een bloempje uitgevonden,
Eentje uit duizend, speciaal voor jou,
Heb het jouw naam aangewezen,
En deze naar de inventaris toegezonden
Opdat niemand het vergeten zou
Waar iedereen het nu kan lezen
Het bloempje was eerst een knol,
Heb het gepland, zeer liefdevol
In volle aarde vruchtbaar en zwart,
Want daar draagt de aarde ook zijn hart
het groeide traag, stap per stap
maar eens op dreef kreeg het net een trap
het groeide snel naar zonlicht toe
groter en groter, nooit werd het moe
eens bereikte het een punt,
waar bloeien moest gebeuren,
en wat ik zag, een hele stunt
waren vele mooie kleuren
zo keek ik neer op jouw gewaad,
eerst klein en onbereikbaar
maar nu je er dan eindelijk staat
zo open en zo kwetsbaar
dit zeggende verwijs ik naar jou,
onze weg mijn lieve schat,
het leven waar ik van hou
en hopelijk onthoud je dat
| lonely 1: | Maandag, september 11, 2006 01:17 |
| liefdevol en mooi geschreven. liefs lonely 1 |
|
| Lone Wolf: | Zondag, september 10, 2006 10:44 |
| Prachtig gedicht, echt waar. Alleen een ding, de aarde is een vrouw ;) Groetjes Lone Wolf |
|
| fran92: | Zondag, september 10, 2006 10:22 |
| dit vind ik echt onwijs mooi geschreven! heel erg graag gelezen liefs en knuf fran92 |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, september 10, 2006 07:00 |
| heel mooi groetjes Dirk |
|
| hiljaa: | Zondag, september 10, 2006 06:26 |
| kwetsbaar mooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| bijouken: | Zondag, september 10, 2006 01:42 |
| Prachtig geschreven. Groetjes. |
|
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2006 | ||
| Thema's: | ||