verdwenen in het verleden
Verdwenen in het verleden,
en onzichtbaar in de toekomst.
Heb mezelf verloren,
en nu
verdwijn ik beetje bij beetje.
Nog even en ik ben onzichtbaar,
me helemaal kwijt.
Ik zoek en zoek,
maar waar ik ook zoek,
wat ik vind staat me niet aan.
En wat ik verloor wil ik niet terug.
Waarom dan nog zoeken, als wat ik vind me niet aanstaat en wat ik verloor, ik niet terug wil?
Zijn het de herrinneringen die ik zoek?
De pijn die die herrinneringen meebrachtten?
Ik weet het niet, misschien moet ik mezelf maar heruitvinden.
Reacties op dit gedicht
| Zaagsken: | Vrijdag, september 29, 2006 13:16 |
| voor mij moet je je niet heruitvinden hoor... | |
| Disciple: | Maandag, september 25, 2006 22:03 |
| Ben het eens met die eerste, maar ook en vooral en zoeken naar jezelf kan heel interessant worden! -x- |
|
| lonely 1: | Maandag, september 11, 2006 00:45 |
| mooi verwoord die hele zoektocht.mss naar je echte ik? liefs lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: weerwolfjuhn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2006 | ||
| Thema's: | ||