Vanavond ben ik er voor je!
Onder ‘t koken kijk ik naar buiten,
twee lieve konijntjes kijken hem aan.
Ze hebben het in de gaten, die boefies.
Handen die bedrijvig door vers stro heen gaan.
Verlangens komen in me op,
mijn lichaam reageert op de handen.
Een glimlach trekt om mijn mond,
wordt het vanavond of misschien wel terstond?
Het eten vraagt mijn aandacht,
de liefde gaat door de maag.
Eerst maar flink m’n best doen,
dan wil m’n lief, straks ook al te graag.
Een half jaartje nog, dan is het zilver.
Het lijkt zo’n overdreven tijd.
M’n lief, m’n alles, m’n maatje …
“Vanavond ben ik er voor je!”, roep ik
… ik moest het toch even kwijt.