Wat denk ik toch wel niet.
Het was jij die me in de steek liet.
Jij was de gene die wegging.
En nam een ander die mij verving.

Je denkt aan mij haha.
Je bent blij dat ik uit je leven ga.
Ik haat jou voor wat jij met mij doet.
Ik hoop dat je het voelt als ik bloed.

Doet het pijn als ik weer in me snij.
O nee je denkt toch niet aan mij.
Ik haat je, want het komt door jou.
Maar gelukkig is dit wat je wou.

Waarom geef ik nog om jou.
Je zet me zo weer in de kou.
Ik haat je, voor hoe jij wegging.
Je voelt het toch niet als ik me ophing.

Uit me leven zal je gaan.
Loop zelf toch lekker naar de maan.
Ik haat je omdat ik door jou moet lijden.
En dat ik dit zo moet opschrijven.

Waarom dan eigenlijk dit gedicht.

Misschien omdat jij elke dag in mijn hoofd bent
De herinneringen aan jou maken me gek
Ik had mezelf nooit zonder jou gedacht
Deze pijn had ik niet van jou verwacht..

Letters kunnen beschrijven wat ik voel
Ik kan geen klanken geven aan wat ik bedoel
Leven zonder jou, dat leek onmogelijk

En dat denk ik nog elke morgen als ik in de spiegel kijk..

Bedankt dat jij mijn hart hebt gebroken
En dat je bij mij de moed heb weg genomen om te hopen..
Ik zal zorgen dat jij door dezelfde pijn heen zal gaan
En dan beloof ik je dat jij er net zo alleen voor zal staan!

Ik haat je..