Jij vertelde me dat je hét had geprobeerd
Voor mij ondenkelijk dat je jezelf zo had bezeerd
Ergens had ik het misschien al aan zien komen
Denk eens aan die nachtmerries, al die dromen
Toen je het me zei voelde ik verdomme geen pijn
Die kwam pas later, met het besef, dat jij weg zou zijn
Een besef wat pas tijdseenheden later kwam
Toen een gevoel de benen te nemen bezit van mij nam
Ik wou rennen, ver weg van alles om mij heen
Ik kan niets meer voelen, mijn hart is als van steen
Maar ik bleef waar ik was, rennen wil ik niet meer
Ook al deed het gevoel bij mij door laten dringen, heel veel zeer
Het besef niets te kunnen doen, alles te laten
Maakt mij machteloos, gek, moest gillen, kon het niet laten
Waarom alles en iedereen om mij heen vergaat
Ik wou dat ik het wist… weet wel: ’t lost niets op, als je gaat…
*15-12-2001*