En dan..
# 12/09/2006 #
En dan..
Weet ik het gewoon niet meer!
Vrienden die me opeens haten,
het doet my enorm zeer.
En dan..
Wou ik dat iemand met me wou praten~!
Maar ze kijken me vies aan,
en beginnen me te haten.
En dan..
Vraag ik mezelf steeds af..
waar die 'ene' mes ligt..
en ja, het klinkt maf!
En dan..
Kom ik erachter dat het geen zin heeft!
Omdat er iemand daar boven is,
die toch nog wel om mij geeft!
#12/09/2006#
En dan..
Weet ik het gewoon niet meer!
Vrienden die me opeens haten,
het doet my enorm zeer.
En dan..
Wou ik dat iemand met me wou praten~!
Maar ze kijken me vies aan,
en beginnen me te haten.
En dan..
Vraag ik mezelf steeds af..
waar die 'ene' mes ligt..
en ja, het klinkt maf!
En dan..
Kom ik erachter dat het geen zin heeft!
Omdat er iemand daar boven is,
die toch nog wel om mij geeft!
#12/09/2006#
Reacties op dit gedicht
| Louiseke-Loesje: | Dinsdag, september 12, 2006 21:36 |
| Helaas verlies je vrienden als je het moeilijk hebt. Heb daar ook ervaring mee. Sterkte | |
| _Sparkling_Angel_: | Dinsdag, september 12, 2006 20:44 |
| Mooi geschreven ! Niet zo''n leuke ervaring, maar echt mooit verwoord ! Sterkte Xx. |
|
| lonely 1: | Dinsdag, september 12, 2006 20:38 |
| hier zijn ook wel mensen die om je geven.je ziet het nu alleen eventjes niet maar ze zijn er wel en mss wel meer dan je denkt.liefs lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cher. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2006 | ||
| Thema's: | ||