ARMOE
Armoe
Kinderen speelden,
kwamen naar je toe.
Hun kijkers
openden je ogen.
Armoe tekende gezicht.
Hun lijfjes krasten
het geluk van je
vakantie weg.
Zij hadden niets.
Je speelde,
danste met de groep.
Hun handen
en hun harten
pakten jou.
Verscheurde je idee
met leven zo,
tevreden zijn.
Hun lachjes
klonken helder
door de straat.
Je kwam daar
opgetogen door
hun spel en lach.
Je gaat, bezwaard
door leven
zonder perspectief.
De armoe
die je achterlaat
aan kinderen
van die straat.
WIL MELKER
05/09//2000
Kinderen speelden,
kwamen naar je toe.
Hun kijkers
openden je ogen.
Armoe tekende gezicht.
Hun lijfjes krasten
het geluk van je
vakantie weg.
Zij hadden niets.
Je speelde,
danste met de groep.
Hun handen
en hun harten
pakten jou.
Verscheurde je idee
met leven zo,
tevreden zijn.
Hun lachjes
klonken helder
door de straat.
Je kwam daar
opgetogen door
hun spel en lach.
Je gaat, bezwaard
door leven
zonder perspectief.
De armoe
die je achterlaat
aan kinderen
van die straat.
WIL MELKER
05/09//2000
Reacties op dit gedicht
| wil : | Donderdag, september 07, 2000 23:08 |
| zulke reacties zijn alleen in sprookjes te vinden. Ik heb met geleende ogen gekeken naar hun armoede. Haar beelden etsten lijnen in mijn ziel. Die lijnen vormden in haar armoe dit gedicht. Dank je voor je beelden, dank je voor je ziel. liefs wil |
|
| : | Donderdag, september 07, 2000 15:47 |
| is zo fijn dat er iemand is die ziet wat ik daar zag .... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||