Haar vertekend beeld
Haar vertekend beeld
Ze rilt als je haar neervlijdt,
teder op je bed
Liefdevol haar haren strelend
en haar het wegdraaien belet
Ze krimpt ineen als je gaat liggen,
voorzichtig op haar buik
Zachtjes haar gezicht strelend
en haar verwarmend als een kruik
Ze verstijft als je haar aankijkt
Vertrouwen in je blik
Langzaam je hoofd naar de hare brengend
en haar vervullend met schrik
Ze snikt als je haar vrijlaat,
Netjes op haar gebod
Moeizaam jezelf bij elkaar rapend
en dan gaat je gevoel weer op slot
Ze rilt als je haar neervlijdt,
teder op je bed
Liefdevol haar haren strelend
en haar het wegdraaien belet
Ze krimpt ineen als je gaat liggen,
voorzichtig op haar buik
Zachtjes haar gezicht strelend
en haar verwarmend als een kruik
Ze verstijft als je haar aankijkt
Vertrouwen in je blik
Langzaam je hoofd naar de hare brengend
en haar vervullend met schrik
Ze snikt als je haar vrijlaat,
Netjes op haar gebod
Moeizaam jezelf bij elkaar rapend
en dan gaat je gevoel weer op slot
Reacties op dit gedicht
| NoemMeGilbert: | Zaterdag, oktober 28, 2006 17:59 |
| Ontzettend herkenbaar voor mij... fantastisch mooi...en verdriet teweegbrengend ( = pluspunt) | |
| sunset: | Woensdag, september 13, 2006 07:52 |
| Dit maakt me droef-stil (Vanuit welke invalshoek ook). Het verleden dient altijd eerst een plaatsje te krijgen voor dat het heden verder kan. En nu, nu zijn er twee slachtoffers (Zo lees ik het toch). Liefs en sterkte, sunset |
|
| Innerchild: | Woensdag, september 13, 2006 00:47 |
| Dit bezorgt me koude rillingen ... Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wishdom | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2006 | ||
| Thema's: | ||