Vrienden
Soms kom je mensen tegen die
huilen met de wolven in het bos
en hoe je het ook wend of keert
meestal ben je dan te klos.
Met achterklap en roddels vullen
zij hun bestaan,ook jaloezie en
afgunst zijn hier vaak debet aan.
Vrienden voor het leven, nou
vergeet het maar.Eerst ik en dan
de ander,het lijkt zo zonneklaar
maar achter die facade schuilt
ook een mens. Dit eenmaal te
ontdekken blijft slechts helaas
een wens.
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Woensdag, september 13, 2006 22:57 |
| Helemaal waar.... Goed geschreven.... |
|
| remie: | Woensdag, september 13, 2006 09:57 |
| echte vrienden bestaan niet, uit ervaringen heb ik geleerd alleen van jezelf te houden, men kan een vriedschap aangaan maar alles is tijdelijk, wat eens komt zal ook weer verdwijnen..../schrijf eens vaker je schrijft mooi maar weinig/...liefs remie | |
| peersmans : | Woensdag, september 13, 2006 09:52 |
| wauw, wat een blik op het innerlijke van de mensheid, iedereen zal wel eens alleen aan zichzelf denken maar bestaan daarom echte vrienden niet? geen idee, ben zover nog niet geraakt :-) hoop nog steeds van wel! prachtig geschreven groetjes kevin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Banis | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2006 | ||
| Thema's: | ||