Naar buiten toe
zo sterk
zo zeker
zo op m'n gemak
Maar van binnen
zo onzeker, naief
en soms een wrak
Het ene moment zo gelukkig,
zo vrolijk, zo blij
Maar dan de twijfel.....
Geef jij nog steeds om mij
Op dat soort momenten beginnen
dingen zoals jarloezie aan me te knagen
Ik neem je foto in me hand
en vraag me af hoelang ik dit nog moet verdragen
Er zijn zoveel gedachten die maar door
mijn hoofd blijven stromen
Gedachten, waar jij met je verstand
nooit bij zal komen
Je bent meer voor mij dan alleen
een vriend of maat
Jij bent iemand van wie ik hou,
om wie ik geef, met wie ik overal over praat
En toch, toch zijn er dingen die jij niet begrijpt,
niet ziet of misschien niet wil geloven
De angst je kwijt te raken, je te verliezen
Je zegt wel dat het niet gebeurd,
maar toch, je kan me niets beloven
Maar als ik dan diep in die mooie
blauwe ogen van je kijk dan denk ik
Waar maak ik me eigenijk zorgen om
je hebt gelijk
Dan zie ik, dat voel ik, dat je werkelijk om me geeft
en van me houd
Hiermee wil ik zeggen
dat ik je niet of nooit wil missen
voor geen goud