Vol goede moet begint het meisje aan haar volgende pad.
Ze zet grote stappen en voelt zich fijn.
Dit pad is echt fijn, het lijkt wel een park.
Er zijn op dit pad zelfs mensen.
Ze lopen gewoon langs haar en groeten haar.
Zij groet vrolijk terug.
Ze rust even uit op een bankje wat langs het pad staat.
Naast haar zit vrouw, ze ziet haar gezicht niet.
De vrouw vraagt haar te vertellen, de vrouw vind dat ze haar kan helpen.
Het meisje vertelt, niet alles ze kent deze vrouw niet goed.
De vrouw kijkt weg, het meisje vertrouwd haar niet.
Ze loopt weer door, het pad maakt een bocht.
Als ze de bocht om is gaat ze op een steen zitten.
Ze roept om de vlinder, ze praten even met elkaar.
Het meisje voelt zich toch nog schuldig.
De vlinder zegt dat het niet hoeft...
Het meisje probeert het te geloven,
ze probeert het honderd maal, maar het lukt haar niet.
Ze voelt dat als ze doorgaat dit alleen maar erger wordt.
Daarom loopt ze terug naar de open plek.
Ze gaat rustig op het midden staan.
Welk pad heeft ze nog niet genomen?
Ze kijkt naar de lucht, hij is bewolkt maar laat één straal los.
De straal wijst naar een pad en ze begint te lopen...
Richting pad 9