Een stukje jij.
In het deinen
van de golven
zwemt het verleden
met je mee,
langs je tranen
langs je handen,
vullen herinneringen
het zoute water,
van de kille zee.
Opspattend
langs de rotsen,
strandend
in het zand,
op zoek
naar een stukje jij
waar het
in stilte landt
en weer
gaat snijden
in de wonden,
- zorgvuldig afgedekt -
tot bloed alweer
jouw lichaam bevlekt.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, september 15, 2006 21:56 |
| Snijden, zelfverminking in het algemeen is inderdaad een - soms dodelijke - verslaving. Treffend tonend. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| Imbroglio.: | Vrijdag, september 15, 2006 16:12 |
| Prachtig geschreven! Liefs, x |
|
| vivika: | Vrijdag, september 15, 2006 12:43 |
| intens droef maar heel mooi geschreven! liefs |
|
| Ninandra: | Vrijdag, september 15, 2006 10:47 |
| Droevig en confronterend.. doch erg mooi geschreven. K hoop dat de ''jij'' waar het hierom gaat, snel weer alle stukjes bij elkaar zal vinden. Veel liefs, |
|
| tears for you: | Vrijdag, september 15, 2006 10:46 |
| wat mooi ,schitterend tears |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2006 | ||
| Thema's: | ||