Ogenschijnlijk
nu ik letterlijk op mijn knieën zit
besef ik alleen maar minder
dat reine schoonheid bloeit
en toch vergaat met zonsondergang
de ziel kwijnt langzaam weg
want ware kwaliteit is eeuwen heen
waar heersers in geheimenis
zich wreken op de strijd
ik denk in schijn onschuldigheid
- niets is wat het lijkt -
mijn brein tracht mij omver te lopen
maar ik verpulver haar ongelijk
Reacties op dit gedicht
| MizzTeaQ: | Dinsdag, september 19, 2006 16:52 |
| weten;)uiteraard... | |
| MizzTeaQ: | Dinsdag, september 19, 2006 16:51 |
| Knuffel! Bijzonder eten te verwoorden wederom meis... Liefs! |
|
| sunset: | Vrijdag, september 15, 2006 21:51 |
| Bijzonder dit. En door mij graag gelezen. Liefs en fijne avond, sunset |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, september 15, 2006 18:54 |
| mooi beschreven groetjes Dirk |
|
| bijouken: | Vrijdag, september 15, 2006 11:33 |
| Mooi geschreven, misschien moet je rechtop staan om een klare kijk te vergaren? Groetjes. |
|
| conan: | Vrijdag, september 15, 2006 11:08 |
| je schrijft wel mooie gedichten op je knieën :-) liefs conan |
|
| Quando: | Vrijdag, september 15, 2006 11:00 |
Super. Erg mooi. Liefs, |
|
| tears for you: | Vrijdag, september 15, 2006 10:59 |
| een heel mooi gedicht,prachtig omschreven tears |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ninandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2006 | ||
| Thema's: | ||