donkere nachten, zwijgende blikken
In de donkere nacht
Zonder enig teken van sterren noch warmte,
Kijk ik omhoog in het zwart van je ogen.
Gedogen beantwoord ik de blik met een traan,
Ogen zo donker, donkerder dan de nacht.
Ogen met kilte, verzonken in zwart.
Het zout in mijn ogen, maken mijn wangen ruw.
De blik in zijn ogen, bedrogen en sluw.
De ongekende kracht, ontketend in de stilte.
Van de grootste schaduw, op de achtergrond van mijn leven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: **fleying mind** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2006 | ||
| Thema's: | ||