Verdoemde dromen,
aan het eind van de verduisternis
Zo herkenbaar onbereikbaar.
Zo ongezien en stil.
Zo sterk en medogenloos.
Met eigen kracht en wil.
Het pad naar de eeuwigheid,
Langs grassen en struiken.
Waar je in wil duiken.
Om even niet te worden gezien.
Een pad langs hoge bomen,
Verdoemde dromen.
En verstoten bovendien.
Auteur: **fleying mind** | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2006 | ||
Thema's: |