de boer en de huismijt...
de boer en de huismijt
de
boer
hing
zijn
klompen
na
ellendig
veel
stompen
symmetrisch
op
muur
opent zijn ramen
lichtvlieg verlicht
natuur in het donker
avondlicht
het blad van een bloem
het gezoem van een vlieg
het maanlicht daarbuiten
verlichtend Parijs
fonteinen die spuiten
vogels die fluiten
wellicht
haar veranda
watert zijn bloemen
onderste
boven
onder de lieren
ging hij slapen
werd hij weer herboren
als het daglicht verscheen
zijn vleugels omhelzend zijn vogel
tegen een boom
werd hij wakker
met zichzelf in zijn handen
leeg van de eenvoud
vol van zichelf
vertrouw geen roofvogels
vertrouw op jezelf!
Reacties op dit gedicht
| t Avondt uur: | Maandag, september 18, 2006 22:38 |
| Wel mooi, ''t doet iets met mij! | |
| bijouken: | Zondag, september 17, 2006 13:26 |
| Prachtig omschreven. De twee gevoelens inéénvloeiend... knap verwoord. Liefs. |
|
| vlokje: | Zondag, september 17, 2006 13:24 |
| Altijd op jezelf vertrouwen!! Mooi gedicht.... liefs sylvia |
|
| lonely 1: | Zondag, september 17, 2006 13:17 |
| dit is mooi! liefs lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Oxygénée | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2006 | ||
| Thema's: | ||