Je kent het wel, die kleine stapjes,
Die je soms met moeite zet.
Kleine stapjes, naar de overkant.
En je ze soms niet eens meer red.
Kleine stapjes, niet eens heel groot.
Verwikkeld in gedachten.
Kleine stapjes als de dood.
Die andere mensen verachten.
Je kent het wel, die kleine stapjes.
Zo groot zijn ze helemaal niet.
Kleine stapjes, zo klein als ik me voel.
Vol met pijn en vooral verdriet.
Augustijntje: | Zondag, september 17, 2006 15:41 |
heel mooi.. als je maar blijft stappen! x! |
|
Silvery: | Zondag, september 17, 2006 13:27 |
Wat een prachtig gedicht!! Precies ook mijn ervaring.. Sterkte met die kleine stapjes, het wordt vast weer makkelijker! Achter de wolken schijnt de zon... Silvery |
|
Auteur: **fleying mind** | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2006 | ||
Thema's: |