Ik zie je vallen..
Langzaam zie ik je vallen
zie ik de schaduw over je trekken
verkrampen je handen
veranderen al onze bezweringen in vage vlekken.
Ik wordt door onzichtbare handen vastgebonden
een stem die jij niet horen kan fluisterd mij duizende woorden in
beelden flitsen voor mijn ogen, bloed, open wonden
de verdoving die me overspoelt maakt me stikken.
Aan de overkant van de straat zie ik jou vallen
het lijkt alsof de wereld om me heen stil staat
niemand lijkt te zien wat ik zie, overspoeld door tal van
gedachten, probeer ik te hopen op dat dalijk iemand mij wakker maakt.
Ik hoor je schreeuwen
de slagen van je hart klinken oorverdovend
ik wordt vastgezogen naar beneden
ik voel alle wonden weer van vnadaag, gisteren en morgen.
Ik zie je vallen
mijn ogen sla ik dicht
ik was er niet om je op te vangen
en ook ik verlies mijn evenwicht..
Schreeuwend val ik in het diepe
angstig kijk ik om me heen
duizende stemmen die mijn naam riepen
nu jij me hebt verlaten val ik verder, alleen.
Niemand zal me op kunnen vangen
laat me vallen
laat me gaan
nu ben niet ik het, maar jij die aan de overkant staat.
zie ik de schaduw over je trekken
verkrampen je handen
veranderen al onze bezweringen in vage vlekken.
Ik wordt door onzichtbare handen vastgebonden
een stem die jij niet horen kan fluisterd mij duizende woorden in
beelden flitsen voor mijn ogen, bloed, open wonden
de verdoving die me overspoelt maakt me stikken.
Aan de overkant van de straat zie ik jou vallen
het lijkt alsof de wereld om me heen stil staat
niemand lijkt te zien wat ik zie, overspoeld door tal van
gedachten, probeer ik te hopen op dat dalijk iemand mij wakker maakt.
Ik hoor je schreeuwen
de slagen van je hart klinken oorverdovend
ik wordt vastgezogen naar beneden
ik voel alle wonden weer van vnadaag, gisteren en morgen.
Ik zie je vallen
mijn ogen sla ik dicht
ik was er niet om je op te vangen
en ook ik verlies mijn evenwicht..
Schreeuwend val ik in het diepe
angstig kijk ik om me heen
duizende stemmen die mijn naam riepen
nu jij me hebt verlaten val ik verder, alleen.
Niemand zal me op kunnen vangen
laat me vallen
laat me gaan
nu ben niet ik het, maar jij die aan de overkant staat.
Reacties op dit gedicht
| Just-me: | Maandag, september 18, 2006 20:08 |
| schat:''( neeeeeeeeeeeeeeeee ik kan het niet aan |
|
| anne(17): | Maandag, september 18, 2006 16:57 |
| *Slik* Stilmakend mooi geschreven Er zal iemand zijn die je opvangt als je valt, die je omhoog trekt.. Sterkte Liefs anne |
|
| QueenBee: | Maandag, september 18, 2006 08:14 |
| Ik beavj! Wjnmk.. Kusj hvJ |
|
| angel-of-darkness: | Zondag, september 17, 2006 20:34 |
| ik heb er geen woorden voor... sterkte groetjes en xxjes |
|
| Roo$je: | Zondag, september 17, 2006 18:41 |
| Ik wil je niet laten vallen, blijf maar staan, er zal altijd iemand naast je lopen! Sterkte! Liefs, Kusskuss |
|
| Mickeal: | Zondag, september 17, 2006 18:04 |
| Mooi geschreven lieverd, ik ben er voor je. Ik zal je niet laten vallen hoor. Dikke knuffel en kusjes, Mickeal.. | |
| wolkie: | Zondag, september 17, 2006 17:55 |
| Prachtig mooi verwoord | |
| ~White.Rose~: | Zondag, september 17, 2006 16:18 |
| schat, ik ben er ook voor jou, ik zal je wel opvangen als ik zelf niet struikel.. Kus hvj wjnmk liefj.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2006 | ||
| Thema's: | ||