Korte weekenden

Vol verlangens werk ik zaterdag
Die laatste paar uurtjes voor sluitingstijd
Zenuwslopend langzaam sluipen ze voorbij
Tot eindelijk de deur toch dicht mag

Op de fiets en snel naar huis
Met enige haast mijn tas pakken
Snel de auto in en naar jou
Want daar voel ik me echt thuis

Ik had het uitgerekend
Vierentwintig uur zouden het zijn
Wij twee weer samen
Dat voor mij zoveel betekend

Dan breekt de nacht aan
Tegen jou in slaap vallen
Ik wil de tijd stil zetten
Als dat zou bestaan

Vechtend tegen het slapen
Vallen mijn ogen langzaam dicht
Als ik het nu niet doe
Kan ik mezelf morgen bijeenrapen

Maar hoe zou ik het kunnen
Als ik toch weet
Dat het morgen die dag is
En ze mij jou weer niet gunnen

Dan komt het afscheid dichterbij
Na wat leuke activiteiten
Is het weer zover
Het lijkt allemaal maar een dromerij

Die lange tijd samen
Het gaat zo snel
Dan word het weer wachten
Dat zal ook jij beamen

Je zult dus wel begrijpen
Dat ik dan niet kan slapen
Piekerend over de tijd
Waarbij ik niet kan ingrijpen