Ik kan niet meer beschrijven wat ik voor je voel
en hoewel ik aan je lijk te denken zo vaak op een dag,
weten of ik echt jou mis, dat is nu even mijn doel.
Ondanks alles, had ik goede reden dat ik zoveel in je zag.

Dus ik mis je wel en ook weer niet.
In ieder geval zijn we elkaar nu kwijt.
Het doet mij, misschien ook jou wel verdriet,
al voel ik mij, en misschien ook jij, tevens bevrijd.
Ligt hierin mijn, en misschien ook jouw tegenstrijd ?

Wie weet verschillen we daarin niet van elkaar,
maar het kan ook best dat je mij al hebt vergeten.
Ik accepteer de twijfel, hoef niet te weten wat is waar
of wat niet; ook het woord 'zekerheid' is versleten.
Slechts na weinige beweringen past geen 'maar....'.

Neen, niet alles is een illusie, maar wel veel.
Projectie van een gewenste relatie in een bestaande relatie
Wederzijdse irritatie viel ons daardoor ten deel.
Het leidde onontkoombaar tot een desillusie.
Verlangden wij van elkaar of projecteerde ieder van ons zichzelf in de ander...teveel ??

Toch zit in jou nog dat onbeschrijfbare iets,
dat mij vanaf het begin wist te bekoren
Of zit het alleen in mijzelf, is het eigenlijk niets ?
Is het iets dat ik zie omdat ik het verlang te zien,
zoals sommigen denken dat ze 'stemmen horen' ?
Toch hoop ik, dat je dat iets nooit verliest.

Neen, dat iets heb ik goed gezien, ik heb me niet vergist.
Ook al ben je erg egocentrisch, door verdriet verduisterd.
Wat ik zo erg vind, al is het iets dat ik wist,
zo vaak onder invloed van drugs, heb je jezelf ontluisterd.
Je ego is groot, maar nep; je ware zelf wordt nog vermist.