mijn held
het wachten duurt me nu al zo lang
word zo moe en ben zo vreselijk bang
kom je nu vast echt nooit meer tegen
blijf de tranen van men gezicht vegen
waarom kan de liefde je toch zoveel pijn doen
waarom kan het niet gewoon zijn zoals toen
toen wij twee mooie gelukkige vlinders waren
en ons op de liefde en de wind lieten mee varen
hand in hand konden wij de hele wereld aan
en samen zijn we door zoveel mooie velden gegaan
heb je zoveel mooie veldbloemen gegeven
heb je alles gegeven zelfs mijn leven
en nu ben ik alleen beland in dat mistige veld
zonder mijn grote trots om me heen
mijn held
word zo moe en ben zo vreselijk bang
kom je nu vast echt nooit meer tegen
blijf de tranen van men gezicht vegen
waarom kan de liefde je toch zoveel pijn doen
waarom kan het niet gewoon zijn zoals toen
toen wij twee mooie gelukkige vlinders waren
en ons op de liefde en de wind lieten mee varen
hand in hand konden wij de hele wereld aan
en samen zijn we door zoveel mooie velden gegaan
heb je zoveel mooie veldbloemen gegeven
heb je alles gegeven zelfs mijn leven
en nu ben ik alleen beland in dat mistige veld
zonder mijn grote trots om me heen
mijn held
Reacties op dit gedicht
| zangeresje: | Dinsdag, september 19, 2006 20:55 |
| schoon gedichtje zulle | |
| sunset: | Maandag, september 18, 2006 17:41 |
| Verloren droef verlangend. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2006 | ||
| Thema's: | ||