Liefde is, jaja

En ze las, liefde is, *diepe zucht* ja er speelt zoveel mee als het daarom gaat, de berg op, op de top, de berg af, in het dal, het dal weer uit, en zo gaat het verder. Heerlijk als je dan steun kan krijgen van wat men liefde noemt. Een zaligheid, daar waar nodig, troost en genegenheid, iemand die je echt begrijpt. Vrienden, vriendinnen, familie, lotgenoten of wie dan ook, het is allemaal mooi.

Maar, ten tijde van troubles, zoiets waarvan je denkt hier kom ik nooit meer uit, weer die liefde, prima, niets op tegen, maar wat ik me dan weleens bedenkis waar, indien aanwezig, de partner staat in dit geheel. Ook hem treft de dag des oordeels, ook hij zit met zijn verdriet, wordt daar wel genoeg aandacht aan besteed? Krijg soms zo'n gevoel van dat is zijn probleem. En nee, generaliseren wil ik zeker niet, uitzonderingen zijn er altijd, ik kijk enkel naar mijn eigen omgeving.

Dan denk ik, wordt het niet tijd om eens echt te praten, echt iets aan de situatie te doen, ipv je te verschuilen, want zo voelt dat, achter schouderklopjes en troostarmen van anderen?

Begrijp me niet verkeerd, troost en genegenheid zijn oprecht, voelt eerlijk en heerlijk en heb je ook af en toe echt nodig, maar vergeten we niet zo nu en dan, bewust of onbewust, de partner?

Mijn vader, het voorbeeld in dit geheel, iedereen vroeg waarom we gingen verhuizen, iedereen sloeg de armen om elkaar heen, van maak er wat van en doe je best, geen hond die vroeg naar de gevoelens van hem, hij was immers de reden tot.

Gedrag van mensen, alles heeft een reden, verschuilen, niet echt de waarheid vertellen, daardoor moeilijk zo niet onmogelijk in de omgang, bang voor confrontaties, niet om kunnen gaan met eigen kinderen en hun gevoelens, noem maar op.

Wat ik probeer te zeggen is, betrek niet een ieder die je lief is in times of troubles, hoe lastig dat soms ook is, probeer zo dicht mogelijk bij je eigen situatie te blijven, ik zie eenvoudigweg teveel kapot gaan, ik zie teveel leed, teveel onbegrip, van hallo ik ben er ook nog en dat is onnodig, toch?

Reacties op dit gedicht

Cora (ZIJ) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

troebadoer:	Dinsdag, september 19, 2006 22:18
Je hebt gelijk, Mensen moeten luisteren, luisteren, luisteren en begrijpen... When you know someone loves you That a friend is always there The sun shines much brighter And there''s music in the air When you know someone''s listening With an understanding heart Then life seems much better The road is not so hard

troebadoer:	Dinsdag, september 19, 2006 22:15
Je hebt gelijk, Mensen moeten luisteren, luisteren, luisteren en begrijpen... When you know someone loves you That a friend is always there The sun shines much brighter And there''s music in the air When you know someone''s listening With an understanding heart Then life seems much better The road is not so hard

Harriet:	Maandag, september 18, 2006 21:32
Je overtreft jezelf met deze :) mooi !!! liefs

lommert:	Maandag, september 18, 2006 21:17
het leed van de hele wereld dragen..het zal niet gaan..ik heb dit bijzonder gedicht graag gelezen..het geeft zeer te denken...die hersens ook;) xxliefs willem

Quando:	Maandag, september 18, 2006 15:40
Super geschreven

Jessiiee:	Maandag, september 18, 2006 14:31
Mooi Geschreven Kusjj

Nemesis:	Maandag, september 18, 2006 14:11
Hulde. Het leest heerlijk weg :)

elze:	Maandag, september 18, 2006 13:50
en ik eet slechts as en drink mijn eigen bloed al was het wijn gr,,elze

moonwoman:	Maandag, september 18, 2006 13:48
ben het helemaal met je eens..... lieve groeten.

M@rcel:	Maandag, september 18, 2006 13:41
Wat heb je dit prachtig mooi verwoord en geschreven Cora. En ik onderschrijf dit graag met een volledig jaaa...want ik ben het meer dan eens met jouw. Knuff/liefs M@rcel

Oorlam:	Maandag, september 18, 2006 13:34
daar heb je gelijk in ( :) )

HIJ&ZIJ:	Maandag, september 18, 2006 13:16
Nee, samenvatten lukt me niet, ik heb al geschrapt, en geschrapt, en geschrapt, beul = niets voor mij, ik dank u,

de nifter:	Maandag, september 18, 2006 13:12
wat jij doet moet je zelf weten maar wat mij btereft is het voor die beul help uzelve.

de nifter:	Maandag, september 18, 2006 13:06
is dit gedicht er ook in samenvatting? cora?

bijouken:	Maandag, september 18, 2006 12:55
Héél mooi verwoord. Volledig met u eens. Groetjes

Truus van Eijk:	Maandag, september 18, 2006 12:54
De waarheid mag gezegd worden en jij hebt hem prachtig verwoord! Liefs,

Over dit gedicht

Auteur: Cora (ZIJ)
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 18 september 2006
Thema's: [Ironie] [Leven]