Mama...
Wie ben je?
Wie ben je ook alweer...
Die moeder , die vrouw..
Die.. ik weet het niet meer..
Ken ik je?
Ken ik je nog..
Ik spreek je nooit meer..
Ik denk aan je maar toch..
Waar blijf je?
Waar ben je gebleven..
Ineens klats boem
Weg uit mijn leven...
Waar ging je heen?
Oja ik weet het weer..
Je koos een ander dan ons
in het leven..
Tja dat doet zeer..
Zal ik je ooit weer zien?
Ooit nog horen..
Denk je nog wel eens leuk aan mij..
Of is dat gevoel weg gesmoren..
Kom je ooit nog terug?
Of blijf je daar..
Had ik maar een antwoord..
Wist ik het maar..
Ik weet niet of ik je mis..
Of wat ik voor je moet voelen..
Is dit dan wat moeders met
echte liefde voor het kind bedoelen??
Reacties op dit gedicht
| Broken..*: | Donderdag, september 21, 2006 22:04 |
| Mooi gedichtje. | |
| benitatje: | Dinsdag, september 19, 2006 23:05 |
| oeps.... gebeurt niet vaak dat ik stil word maar dit raakt me zeker... meis blijven schrijven... groetjes |
|
| anne(17): | Dinsdag, september 19, 2006 14:48 |
| Mooi verwoord, het maakt me stil.. heel herkenbaar, al die vragen en onzekerheid, alleen heb ik het met mijn vader... Je mag me altijd mailen Liefs anne |
|
| MiSs_Dionne: | Maandag, september 18, 2006 21:35 |
| hee,, nogal kut voor je,, ik heb het bij me vader dus ik snap hoe je je voelt, Sterkte en je mag me mailen als je wilt,!! |
|
| Lone Wolf: | Maandag, september 18, 2006 21:06 |
| hmm jammer voor je *knuf* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anoukje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2006 | ||
| Thema's: | ||