eerst aarzelend
eerst aarzelend
Ik vroeg haar om te lachen
en dat deed ze
goud en groen
en een vleugje ochtendrood
ontsnapten haar gelaat
Zal ik huilen, vroeg ze
en ik knikte.
donkerblauw, gebroken wit.
en een zuchtje avondrood
kwam op, echode na
En nu weer lachen? vroeg ze
eerst aarzelend,
als een lentebries
dan sterk als voorheen
kleurde zij de dag weer in
de vogels om ons heen
vlogen verder
en de bomen bogen naar haar toe
hun bladeren streelden haar gezicht
wolken vervlogen
Ik vroeg haar om te lachen
en dat deed ze
goud en groen
en een vleugje ochtendrood
ontsnapten haar gelaat
Zal ik huilen, vroeg ze
en ik knikte.
donkerblauw, gebroken wit.
en een zuchtje avondrood
kwam op, echode na
En nu weer lachen? vroeg ze
eerst aarzelend,
als een lentebries
dan sterk als voorheen
kleurde zij de dag weer in
de vogels om ons heen
vlogen verder
en de bomen bogen naar haar toe
hun bladeren streelden haar gezicht
wolken vervlogen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, september 19, 2006 14:00 |
| Wohw! Heerlijk. Zo warm liefdevol teder. Chapeau. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, september 19, 2006 12:12 |
| ´smile´ draait op qmusic, lekker nummer trouwens! :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: ouz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2006 | ||
| Thema's: | ||