Boosheid in liefde.

Ik ben boos op mezelf omdat ik me aan jou heb gegeven

Ik ben boos omdat ik geloofde dat je met me wilde leven

Ik ben boos omdat ik door jou mezelf pijn heb gedaan

Ik ben boos omdat je mij voor een ander liet staan

Jij durfde je niet te uiten, je was niet oprecht

Ik geloofde hetgeen jij me hebt gezegd

Ik wilde ondanks alles een vriend voor je zijn

Want die vinden het geluk van de ander fijn

Maar jij durft nog steeds niet te vertrouwen

Dat ik in staat ben om op een andere manier van je te houden

Vanuit jouw gedachten heb je mij beschouwd

En mijn kern is je nog steeds niet vertrouwd

In plaats van open en eerlijk te zijn

Houd jij je gevoelens nog steeds geheim

En van een ander verwacht je dat zij zich geven

Want dat brengt jouw ego tot leven

En als ik je vraag om dat ook te doen

Ontwijk je dat met een kwinkslag en een zoen

Ik vraag me af waarom ik zo emotioneel reageer

Ik probeer onze relatie te zien als een leer

Want deze negatieve emoties, die doen me pijn

En zo behoort het m.i. ook niet te zijn

Als ik tegen je zeg, ik moet je niet meer

Dan keer jij je in jezelf en komt er geen inkeer

Jij gaat dan door en doet jezelf en menigeen verdriet

Omdat jij de gevoelens van een ander niet ziet

Jij leerde me echter gevoelens van boosheid

Misschien leer ik deze om te zetten in positiviteit

Dan is onze relatie toch niet voor niets geweest

Dit is mijn troost, vanuit de geest

Ik weet op dit moment nog niet of ik je moet danken

Want bij tijd en wijle moet ik nog janken

Maar ik hoop spoedig verder te kunnen gaan

Met nog meer kennis van emoties in mijn bestaan