(LR) De Dionysus
De Dionysus
De kleur van de wind had in haar ogen
een naam op zang en ze nam
de tonen op haar tong als haar eigen lucht
uit de wereld vanbinnen kwam
Ze sprong uit haar borst en daverde over lippen
schoot tussen tanden en ze floot
naar alle voorvaderen aan het werelddak
bij het breken van het brood
De goudgelokte koorts op heksendans
uit het licht en ik zwichtte
voor handkusjes die in kaalgekapte bossen
geen branden meer stichtte
Ze had de kleur van de wind in haar ogen
Reacties op dit gedicht
| Joosteltje: | Vrijdag, september 22, 2006 18:58 |
| Hee - Kerwin is het hè? Alles goed? MOOI SUPER MOOI GEDICHT. ;) Morgen naar Kim? | |
| Roland Hainje: | Woensdag, september 20, 2006 12:51 |
| Ze had de kleur van de wind in haar ogen. -prachtige zin! nogmaals, groet. |
|
| Roland Hainje: | Woensdag, september 20, 2006 11:42 |
| de dionysus...in deze zin als 2x geboren? goed gedicht, leest prettig;) groetjes en succes, Ro |
|
| Lone Wolf: | Woensdag, september 20, 2006 11:00 |
| veel succes | |
| Quando: | Woensdag, september 20, 2006 10:49 |
Die rijm. Ja mooi he. |
|
| Panta Rhei: | Woensdag, september 20, 2006 08:18 |
| Dit kan ik alleen maar zwijgzaam herlezen. Prachtig! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2006 | ||
| Thema's: | ||