Onder groene balken
Je voeten op mijn schoot
in mijn knedende handen
wijl geluiden vervagen
en mijn ogen dromen
zo ver en toch dichtbij
onder groene balken.
Een borstel in jouw haar
blijft geduldig strijken
met rustige gladde halen
al zijn de knopen weg
het lijkt nog steeds nabij
onder groene balken.
Mijn arm onder je kussen
je hoofd tegen mijn borst
van mijmering naar slaap
die we samen vinden
het ging te snel voorbij
onder groene balken.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, september 20, 2006 14:56 |
| Een prachtige stil droeve mijmering die je hier neerzette. Ik las het heel graag. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| choca: | Woensdag, september 20, 2006 10:03 |
| Erg mooi.Liefs mieke | |
| switi lobi: | Woensdag, september 20, 2006 09:24 |
| Haal die ''p'' maar weg bij zo, sorry! | |
| switi lobi: | Woensdag, september 20, 2006 09:23 |
| Jammer voor jullie dat het zop snel voorbij ging, het lijkt me zalig zo... Liefsliefs, switi lobi |
|
