Ik geloof in vriendschap...
Ik geloof in vriendschap…
Ik geloof niet echt,
toch is er iets vanboven, eerlijk en oprecht.
Die mij leert hoe goed te leven,
en hoe naar een beter bestaan te streven.
Ik heb niet veel vrienden,
maar wel ontzettend goede met een gouden hart,
die zelfs als ik het niet verdiende,
voortdurend me bijstonden opzoek naar een nieuwe start.
Het zal toch nog even duren,
ik moet eerst men verdriet verwerken,
toch zal ik men vriendschap blijven sturen,
en zal ik zo men wilskracht sterken.
Ik denk dat wij voor elkaar zijn gemaakt,
en dat het echte geluk stilaan in me ontwaakt.
Ik geloof in vriendschap…
xxxxxxxx
Ik geloof niet echt,
toch is er iets vanboven, eerlijk en oprecht.
Die mij leert hoe goed te leven,
en hoe naar een beter bestaan te streven.
Ik heb niet veel vrienden,
maar wel ontzettend goede met een gouden hart,
die zelfs als ik het niet verdiende,
voortdurend me bijstonden opzoek naar een nieuwe start.
Het zal toch nog even duren,
ik moet eerst men verdriet verwerken,
toch zal ik men vriendschap blijven sturen,
en zal ik zo men wilskracht sterken.
Ik denk dat wij voor elkaar zijn gemaakt,
en dat het echte geluk stilaan in me ontwaakt.
Ik geloof in vriendschap…
xxxxxxxx
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 01, 2002 03:42 |
| Zeg nou maar oprecht, ik geloof wel echt, als het op de aarde maar van waarde is. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Isabel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2001 | ||
| Thema's: | ||