Stil, maar ondertussen...
Heb je al mijn vertrouwen gegeven,
omdat ik dacht dat jij dat aan zou kunnen
maar helaas, het valt me vreselijk tegen
waarom? hoe kon je?
de eerst was jij waarmee ik praten kon
waarbij ik soms mijn gevoelens liet zien
de eerste die mij kende
mijn echte ik
je was een belangrijke stap voor me
als ik jou niet had gehad
was ik nooit zo ver gekomen,
maar was ik ook niet gekwetst
waarom heb je dit gedaan
het valt me van je tegen
ik hou me stil
maar ondertussen…
waarom?
Reacties op dit gedicht
| Azra il: | Vrijdag, september 22, 2006 20:53 |
| Dit komt me bekend voor, maar zo mooi verwoorden zou ik niet kunnen, echt mooi Azra il |
|
| QueenBee: | Donderdag, september 21, 2006 08:30 |
| Lief. Over wie gaat dit gedicht? Het is niet eerlijk van die persoon die het gedaan heeft.. je moet wel blijven praten, met mij of joyce ofzow.. echt doen hoor liefje!! hvJ Mis je |
|
| ~White.Rose~: | Woensdag, september 20, 2006 23:35 |
| lieverd:( het is niet eerlijk wat ze heeft gedaan..!! blijf asjeblieft wel praten..met iemand..met mij of ellen ofzo.. Kus ik mis je Joyce |
|
| ~White.Rose~: | Woensdag, september 20, 2006 23:35 |
| lieverd:( het is niet eerlijk wat ze heeft gedaan..!! blijf asjeblieft wel praten..met iemand..met mij of ellen ofzo.. Kus ik mis je Joyce |
|
| Paul de Bruyn: | Woensdag, september 20, 2006 20:49 |
| Een herkenbaar gedicht waar de stilte nu mij voorspreekt.. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2006 | ||
| Thema's: | ||