Het spoor van dorens
Doornstruiken strelen ruw
langs mijn
huid,
Dorens blijven steken
in mijn lichaam,
snel vloeiend,
sobelt er
bloed
langzaam
druppelend
op stenen zand;
Een spoor blijft achter.
Reacties op dit gedicht
| schouten: | Zondag, september 24, 2006 20:14 |
| snap hem niet echt maar vind hem toch heel mooi:) |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, september 23, 2006 11:09 |
| zeer gevoelig gedicht groetjes Dirk |
|
| *papillon*: | Donderdag, september 21, 2006 20:51 |
| mooi geschreven sterkte! liefs |
|
| MizzTeaQ: | Donderdag, september 21, 2006 20:15 |
| Sterkte... Knuf , |
|
| hiljaa: | Donderdag, september 21, 2006 19:59 |
| triest knufleifs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Donderdag, september 21, 2006 17:32 |
| Droef droef droef. Liefs en heel warme knuf, sunset |
|
| Lone Wolf: | Donderdag, september 21, 2006 16:11 |
| mooi gevoelvol gedicht...alleen volgend vraagje... wat betekend ''sobelt''. Vind het nergens terug. Greetz |
|
| I am me: | Donderdag, september 21, 2006 16:02 |
| hee lieverd, keep ya head up... mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2006 | ||
| Thema's: | ||