Te druk met je eigen zaken,
in beslag genomen door je problemen,
heb je nix meer met mij te maken.
Mij kun je niet ook nog erbij nemen,
je wil je niet nog meer laten raken.
Wat ik jou zeker niet wilde doen is pijn.
En al toonde ik soms mijn harde schild,
als ik vond dat ik niet genoeg mijzelf kon zijn,
je nooit meer zien, heb ik niet gewild.
Maar toch ben ik makkelijk, pas me helemaal aan.
Volgens mij was het je onmacht en ik voelde bij jou geen haat.
Je laatste woorden leken weliswaar niet mis te verstaan,
maar het voelde als voorbestemd, als uit een toneel of roman een citaat.
Och, met of zonder elkaar, ons beider leven zal toch wel verder gaan.
Ik hoop alleen dat je niet boos of teleurgesteld bent.
En interesseert het je werkelijk allemaal geen reet of fluit,
dan ben ik toch blij je te hebben gekend,
maar zo heel veel maakt het mij dan ook weer niet uit.
Dus ik zie wel of we op elkaars paadje nog komen.
Ik laat het over aan jou of mij, of toeval of God.
Misschien hebben we beiden nu andere zorgen en dromen.
Ik doe voor jou mijn hart (en als je je een beetje gedraagt ook mijn huis)niet op slot.
So what !