In de littekens van mijn lach.
Wat mij voedt,
- jouw kleine
honger, jouw
woorden, jouw
geweld -
bloedt in wegen langs
mijn botten, mijn
beenderen en mijn lijf.
In de groeven van
het wezen en in
de littekens van
mijn lach.
- waar ik,
reeds eeuwen,
in verblijf -
Wat mij voedt,
wakkert onrust
in mij aan en
kerft de waarheid
in jou verder, over
mijn eenzame bestaan.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, september 22, 2006 13:03 |
| Indringen en héél knap geschreven.. Liefsliefs, switi lobi |
|
| tears for you: | Vrijdag, september 22, 2006 11:49 |
| echt heel mooi knap gedaan tears |
|
| sunset: | Vrijdag, september 22, 2006 11:29 |
| Wohw! Een beauty. En wat een titel al. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2006 | ||
| Thema's: | ||