Ongegund Geluk
Ongegund Geluk
Vingers die wijzen
Woorden die klinken
Al zijn ze nog zo zacht
Ogen die kijken
Jouw arm om mijn schouder
Laat ze maar praten
Trek het je niet aan
Praten dat doen ze toch wel
Zeg je
En
Je drukt me dicht tegen je aan
Men moet er maar aan wennen
Ik en jij
Wij weten niet beter
Het had zo moeten zijn
Al die tijd
Hebben wij het geweten
Jij en ik
Maar het kon niet
Nu wel
Eén weg
De rest?
Die went er maar aan
Dat hebben wij tenslotte
Ook gedaan
Vingers die wijzen
Woorden die klinken
Al zijn ze nog zo zacht
Ogen die kijken
Jouw arm om mijn schouder
Laat ze maar praten
Trek het je niet aan
Praten dat doen ze toch wel
Zeg je
En
Je drukt me dicht tegen je aan
Men moet er maar aan wennen
Ik en jij
Wij weten niet beter
Het had zo moeten zijn
Al die tijd
Hebben wij het geweten
Jij en ik
Maar het kon niet
Nu wel
Eén weg
De rest?
Die went er maar aan
Dat hebben wij tenslotte
Ook gedaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Suzanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||