we vonden iets terug, wat te lang verdwenen was geweest.
de ochtend vroeg en gesprekken vol – de weg was kwijt,
maar we waren tenminste samen in de wirwar van alles
(en nog wat uiteraard)
samen samen amen – weet je nog dat we vielen en vingen
voordat we de grond raakten (de vleugels werden geboren
aan je schouders en je droeg me naar de hemel)
mooie plekken, mooie plaatsen, maar ik had niets nodig -
jij was er en hier en daar waar ik je hebben moest en ook
ik was er daar voor jou -
nog steeds
| Laura Luijkx: | Zaterdag, september 23, 2006 20:05 |
| Prachtig, meid! Geen andere woorden voor! Liefs, |
|
| bring-me-on: | Zaterdag, september 23, 2006 11:22 |
| echt heel mooi!! | |
| Moraalridder: | Zaterdag, september 23, 2006 00:13 |
| Share. Eén woord: ge-wel-dig. | |
| .rose: | Vrijdag, september 22, 2006 23:24 |
| Dit is werkelijk schitterend, damn! Liefs |
|
| Mathilde: | Vrijdag, september 22, 2006 22:48 |
*mond valt open...* WOW!! kus! |
|
| Nemesis: | Vrijdag, september 22, 2006 22:13 |
Welk een pracht - en wat een rakend geheel. Hulde, hulde. |
|
| switi lobi: | Vrijdag, september 22, 2006 22:10 |
| Ah! Héél erg mooi! Liefsl;iefs, switi lobi |
|
| dichterlezer: | Vrijdag, september 22, 2006 21:45 |
| ik vind het een goed gedicht en perfet gescheven zo goed in de gevoelens van een mens teraken en ik vind het heel erg mooi want ik heb ook wel eens gedacht maar durft het nooit aan mijn vrinedje teschrijven | |
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2006 | ||
| Thema's: | ||