Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
voorbij...
de wegen die ik bewandel
zijn leeg
zoals ook mijn hart is
en altijd zal zijn
de wolken zo grijs
voelen koud
zoals ook jij
tegen me doet
de sneeuw die me verblind
is zoals je schoonheid
even pijnlijk
doch zo mooi
je bent al lang verleden tijd
maar voor mij voel je
nog steeds zo echt
ik kan je niet vergeten
wat ooit
de perfectie leek
is nu
mijn nachtmerrie
kijk naar me
zie je
wat ik ben geworden
zonder jou
ik ben zoals een bloem
ooit zo mooi
maar nu verwelkt
en zonder enige waarde
ik was gelukkig
ooit
in een ver verleden
een vervaagde droom
het eindeloze pad
dat ik bewandel
is eenzaam
en zo koud
de dood
lijkt zo zoet
en verlanged ga ik verder
naar het einde
het is over
het is voorbij
mijn leven
jou en mij
Reacties op dit gedicht
*_Koalie_* vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
*_Koalie_*
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
23 september 2006
Thema's:
[Zelfmoord]
[Verdriet]
[Wij]