ontzichbaren tranen (stiekem)
ontzichtbaren tranen
die vallen in de nacht
verdwenen bij daglicht
vescholen achter een gezicht met een lach
zwijgend als een graf
aan het verleden verbonden
ontzichtbaren tranen
ik heb niet zo veel vertrouwen
daarom schrijf ik op papier
ik heb heel veel verdriet
en daarom huil ik hier
ik praat nooit over mijn problemen
ik doe geen mens pijn
ik wil je niet belasten
want dat is niet fijn
ik huil niet naast een ander
maar wel bijna elke dag
want als je mij ziet lopen
heb ik meestal wel een lach
die vallen in de nacht
verdwenen bij daglicht
vescholen achter een gezicht met een lach
zwijgend als een graf
aan het verleden verbonden
ontzichtbaren tranen
ik heb niet zo veel vertrouwen
daarom schrijf ik op papier
ik heb heel veel verdriet
en daarom huil ik hier
ik praat nooit over mijn problemen
ik doe geen mens pijn
ik wil je niet belasten
want dat is niet fijn
ik huil niet naast een ander
maar wel bijna elke dag
want als je mij ziet lopen
heb ik meestal wel een lach
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Zaterdag, september 23, 2006 21:41 |
| Heel droef.... Maar soms zijn er wel mensen die je tranen best mogen zien en die je dan ook zullen troosten.... |
|
| hiljaa: | Zaterdag, september 23, 2006 20:59 |
| een droef gedichtje, soms is het nodig om die trzne zichtbaar te maken, een warme knuffel van me stuur ik hierbij! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -nikki- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2006 | ||
| Thema's: | ||