Wat ik graag zou willen dat men mij nou eens nam zoals ik ben , maar ik behoor niet tot het ideaal wat men stelt aan een persoon.
Diverse uiterlijkheden waar men zich voor schaamt al is het om er naast te lopen.
Ook met relaties werkt het niet, men schaamt zich voor mij dan vraag ik op dat moment waar is men dan eerst op mij gevallen?
Zoveel vragen komen in mij op maar het antwoord is er niet.
En dan vraagt men aan mij?
Alles oké en dan maak ik me er maar af met een "Jantje van Leiden" en zeg altijd "slechte mensen gaat het altijd goed mee, maar heel diep onder die laag waar mijn echte gevoel is schrei ik.
Nee ik ben niet gelukkig, ben verdrietig maar men ziet het niet aan mij want ik lach en spring en zing!
Ach ik weet het een natuurtalent, hij was maar een clown het lied van Ben Cramer eigenlijk heb ik veel maar ook weer niet.
Wou eigenlijk dat men mij eens in mijn waarde liet, mij het gevoel gaf dat ik ook aantrekkelijk ben maar nee ik ben niet aantrekkelijk, want ik ben dik.
Afvallen??
Ha ha hoe meer ik vernederd word, hoe meer mij kleineert, hoe meer het verdriet komt, des te meer ik eet.
En natuurlijk dikke mensen zijn gezellige mensen daar kan je mee lachen, ja dat is zelfspot dat is de enige bescherming die we hebben.
Hij was maar een clown in het wit en het rood, hij was maar een clown maar nu is hij dood.