*Traditie breken*


Bijna altijd schrijf ik een depressief gedicht,
in die periodes zorgt dat voor een positief licht.


Vandaag wil ik die traditie breken,
er zijn immers genoeg mooie zaken om te bespreken.


Automatisch denk ik dan onmiddellijk aan de natuur;
op het strand naar de sterren kijken, niets anders is zo puur.


Fluitende vogeltjes bij het ontwaken op een mooie zomerdag,
je zou voor minder opstaan met een brede glimlach.


Verder is vriendschap hét fundament van de wereld,
iedereen heeft recht op een vriend die je door en door kent en alles verteld.


Niemand kan zonder die ene persoon,
sta maar eens stil bij je beste kameraden en vind dit niet zomaar ‘gewoon’.


Zonder liefde kan men niet gewoonweg leven,
iemand speciaal die je voor je zorgt en doet zweven.


Als je denkt dat niet iedereen liefde kan ervaren,
kijk dan eens om je heen, naar je bezittingen en al je dierbaren.


Dan zal je me gelijk moeten geven,
iedereen heeft iets om lief te hebben in zijn leven.


Ook al zie je niet altijd die mooie dingen om je heen,
laat het mij dan weten, ik zal er voor je zijn, onmiddellijk… meteen…




zondag 24 september 2006, 21u57