verdriet
het zoekt zen eigen weg
en laat zich niet dwingen
en wat je ook probeer
je kunt het niet verdringen.
Verdriet bepaalt zelfstandig
wanneer het wil gaan toeslaan
je kunt het niet verdrijven
en zelfs niet uit de weg gaan.
Net als je eigen schaduw
volgt het waar je ben
en trektzich niets aan van de plek
of juist van het moment.
Toch ben je soms heel even
vergeten dat het nog bestaat
totdat verdriet meedogenloos
en onverwacht opnieuw toeslaat.
Vandingenen rene
en laat zich niet dwingen
en wat je ook probeer
je kunt het niet verdringen.
Verdriet bepaalt zelfstandig
wanneer het wil gaan toeslaan
je kunt het niet verdrijven
en zelfs niet uit de weg gaan.
Net als je eigen schaduw
volgt het waar je ben
en trektzich niets aan van de plek
of juist van het moment.
Toch ben je soms heel even
vergeten dat het nog bestaat
totdat verdriet meedogenloos
en onverwacht opnieuw toeslaat.
Vandingenen rene
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: rene vandingenen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2001 | ||
| Thema's: | ||