het leven is net glazen bol,
dit realiseerde ik mij nadat ik mijn vader hoorde huilen,
het leven is net een glazen bol eenmaal er in kan je er niet uit, het leven wordt je zeur gemaakt,
maar soms is er dat glimlachje die je even laat vergeten dat het leven een spel is, en die voor mij niet meer bestaat, je verliest dingen die je niet wilt verliezen , je wint dingen die je niet wilt winnen , je begint het leven te haten je wilt er uit, maar je zit vast , het enige oplossing is te vluchten, en dat is geen oplossing, tot dat op een dag het glas voor jouw breekt, je denkt ik wordt verlost , maar achter je laat je alle geliefden die heel van je houden, en 1 van hen is je lieveling, je schatje, je boterkoekje, je kleinzoon, maar opeens wordt je weg getrokken zonder er iets tegen te kunnen doen je, voelt , je ziet , je hoort dat je er uit moet en je moet eruit, en je realiseert je dat je niet wilt gaan maar je moet en zal gaan,
en je gaat er ook uit zonder te kunne beslissen of je mag blijven nemen ze je van mij , zonder mij te vragen , zonder gedag te zeggen , nemen ze je weg , zo heb ik het verloren , het dierbaarste in mij leven , waarmee ik jaren gelukkig was , ze was net een moeder , ze was mijn beste vriend , vriendin , ze was alles wat ik mij kon wensen,en nu is ze er niet meer of is ze daar, daar ergens waar ze mij kan zien en ik haar aanwezigheid kan voelen ,
ik mis haar zo als een moeder haar verloren baby mist ik mis haar zoals ik een verloren moeder mis,
ik mis haar,
oma
ik mis je
waarom , waarom,
waarom ben je vertokken oma ,
waarom?
ik mis je oma, echt ik mis je
je kleinzoon mustafa