keer op keer
Ik kijk in de spiegel en zie mezelf staan.
Zo lelijk en vet, op mijn gezicht een traan.
Ik weeg nu 43, er moeten er nog 10 vanaf.
Ik heb geen vriendinnen, die vinden me maf.
Ik eet, drink en slaap niet meer.
Iedere dag kots ik, keer op keer.
M'n leven is verpest, ik ben eigenlijk al dood.
Mijn vriendje heeft me gedumpt, die malloot.
Zal ik dan toch mijn polsen doorsnijden?
Dan kan ik me eindelijk van mijn pijn bevrijden.
Nee, ik kots wel weer.
Deze beslissing maak ik iedere dag, keer op keer
Reacties op dit gedicht
| Annekee: | Donderdag, september 26, 2002 19:49 |
| Hey marjolijn, heb je zin om te meelen..je lijkt me een leuke meid. | |
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 01, 2002 02:42 |
| drieenveertig en ergens een druppeltje vet, het zal wel niet veel zijn, Marjolein, het zal wel niet gaan om dat druppeltje van tien kilo, maar om de beheersing van jezelf, nu je je in de steek gelaten voelt, jezelf zo kwijt bent. Een lieve groet, Hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marjolein | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2001 | ||
| Thema's: | ||