(LR) Eens van me zou houden.
De straten zuchten stilte,
als mijn eenzaamheid passeert
en de vogels nimmer fluiten
om wat de jaren me hebben geleerd,
van uren ongeschonden, zittend
in de kou, wachtend op jouw antwoord
dat je eens van me houden zou.
Wachtend op jouw armen, op jouw ogen,
op jouw lach, fluisterend in m’n oren,
dat je me toch nog graag zag.
Maar geen woord kwam over je lippen,
geen warmte lag in je blik.
Zodat pijn in me kwam huizen
en ik voor eeuwig,
zoute tranen tot me slik.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Dinsdag, september 26, 2006 23:39 |
| erg fijn geschreven | |
| L.Bert: | Dinsdag, september 26, 2006 16:06 |
| Bijzonder fraai maar oh zo verdrietig! | |
| Roland Hainje: | Dinsdag, september 26, 2006 13:35 |
| een mooi, gevoelig gedicht elientjen! succes;) groetjes, Ro |
|
| sunset: | Dinsdag, september 26, 2006 11:39 |
| Voelbaar droef overgebracht. Liefs en warme knuf, sunset PS: Succes. |
|
| - Suus -: | Dinsdag, september 26, 2006 10:52 |
| Ik vind dat dit wel een stapje hoger verdiend, al is je tegenstander me onbekend, prachtig geschreven! |
|
| lonely 1: | Dinsdag, september 26, 2006 09:54 |
| heel erg mooi! liefs, lonely 1 |
|
| Amon: | Dinsdag, september 26, 2006 09:14 |
| Ik vind hem heel erg mooi, weet niet of ik dit kan evenaren...succes !! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2006 | ||
| Thema's: | ||