(PS) Het gesmolten laagje goud

met veel energie wordt het leven ons aangeleverd

waarbij de kou de strijd des levens voert met de warmte

om zo de betekenis van het leven te doen laten aanschouwen

tot het levenslicht ons wordt ontnomen door de dood

jij was een man die vol met kracht naar adem kon happen

zelfs als de sneeuw de hoop kortstondig deed bevriezen

dan was er een laagje goud van het hart dat de strijd deed keren

zodat de vorst in dauwdruppels richting de hemel moest gaan

maar toch ben je hen in een onbekende tocht gaan volgen

omdat het aangewakkerde vuur in je hart buiten adem was

en jij verplicht was om met tegenzin het te laten doven

waardoor het verdere leven op aarde moet bestaan in onze harten

Geschreven door

Bert Vos

Reacties op dit gedicht

Bert Vos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

arie:	Dinsdag, september 26, 2006 17:18
Het aardse heeft plaatsgemaakt voor een ander pad. Zijn warmte, is alom een ieder die zich tot hem richt Jouw warmte duidelijk tastbaar hier voor hem Liefs, arie

Roland Hainje:	Dinsdag, september 26, 2006 12:30
ja, bijzonder mooi deze! zeer graag gelezen Bert.V. de herinnering, met warmte in het hart, wordt prachtig als vloeiende rode draad gebruikt! *jammer vind ik, dat dit prachtige gedicht,naar rechts is uitgelijnd. -compliment! groetjes, Ro

Over dit gedicht

Auteur: Bert Vos
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 26 september 2006
Thema's: [Dood] [Delen] [Vriendschap]