Hemels aangezicht
Hemels Aangezicht
Soms bedekken wolken
haar aangezicht
als sluiers voor
de ogen
van een bruid
Toch zijn er
dan gaten
in dat hoge wit
ik kijk en zie iets
van wat ik hemel(s) noem
Maar dan…
regent het op de grond
en in mijn ogen
verduistert haar blik
al het bestaande licht
De nacht zwelt aan
en zwart vervult
de aarde om mij heen
verkleurt naar helse
normen
Straks..
ontwaakt de droom
mijn slaap
valt neer maar jij
zult nooit verdwijnen
Dan kijk ik
omhoog en zie
een hemel(s)..
aangezicht geheel
en al
op mij gericht
Soms bedekken wolken
haar aangezicht
als sluiers voor
de ogen
van een bruid
Toch zijn er
dan gaten
in dat hoge wit
ik kijk en zie iets
van wat ik hemel(s) noem
Maar dan…
regent het op de grond
en in mijn ogen
verduistert haar blik
al het bestaande licht
De nacht zwelt aan
en zwart vervult
de aarde om mij heen
verkleurt naar helse
normen
Straks..
ontwaakt de droom
mijn slaap
valt neer maar jij
zult nooit verdwijnen
Dan kijk ik
omhoog en zie
een hemel(s)..
aangezicht geheel
en al
op mij gericht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Guillaume- | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2006 | ||
| Thema's: | ||