early morning tale
Zo dichtbij en zo ver weg van elkaar,
het kon niet anders zijn,
zoals de twee koningskinderen,
die bij elkaar niet konden zijn,
want het water dat hen scheidde,
was veel te diep.
Maar zij hadden elkander zo lief...
De een kon de ander niet raken,
wat kwetste hen dan toch zo diep?
Wat had je er nog mee te maken,
Dat je ooit met hem zo liep ?
Maar zij hadden elkaar toch lief?
Men bemint de rozen,
maar zijn het niet de doornen ervan,
die de grootste bron van inspiratie vormen ?
Troost, compensatie, talentenaanjager, wat je wil.
What shall we say : love hurts and pijn is fijn ?
Welterusten !
het kon niet anders zijn,
zoals de twee koningskinderen,
die bij elkaar niet konden zijn,
want het water dat hen scheidde,
was veel te diep.
Maar zij hadden elkander zo lief...
De een kon de ander niet raken,
wat kwetste hen dan toch zo diep?
Wat had je er nog mee te maken,
Dat je ooit met hem zo liep ?
Maar zij hadden elkaar toch lief?
Men bemint de rozen,
maar zijn het niet de doornen ervan,
die de grootste bron van inspiratie vormen ?
Troost, compensatie, talentenaanjager, wat je wil.
What shall we say : love hurts and pijn is fijn ?
Welterusten !
Reacties op dit gedicht
| weerwolfjuhn: | Woensdag, september 27, 2006 12:35 |
| wordt er stil van... mooi geschreven |
|
| sunset: | Woensdag, september 27, 2006 11:30 |
| Ik zwijg. En lees dit geschrevene waaruit veel pijnvolle verbittering spreekt. Treffend tonend verwoord en overgebracht. Liefs en mijn vriendschappelijke warme genegenheid, sunset |
|
| Mandje: | Woensdag, september 27, 2006 10:09 |
| de zoete pijn van het leven; we kunnen niet zonder. liefs,Marianne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pablowtje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2006 | ||
| Thema's: | ||